Angst en de 1,5 meter maatschappij

Dit zijn mijn gedachten 28 dagen geleden: 

En onze natuurlijke behoefte aan contact. 

De behoefte aan contact zit in onze biologie, we zijn kuddedieren. Bij kuddedieren is het gevaarlijk om buiten de groep te vallen want de kudde biedt jou bescherming tegen gevaar.  

Contact en fysieke nabijheid en verbondenheid zijn rustgevend en kalmerend. Er gaat een bepaalde kracht van uit, het maakt je weerbaarder en draagkrachtiger.  

En dan moeten we nu in deze ‘anderhalve meter maatschappij’ contact mijden. Zo ontzettend tegennatuurlijk! Waar diep van binnen contact staat voor veiligheid, staat het in de Corona-wereld van nu voor gevaar. Dit roept een gevoel van kortsluiting, stress, verwarring en angst op.  

Als we angstig worden is de kans groot dat we ons afsluiten. Dat is een soort oer-beweging bij angst: fight, flight, freeze.  

Maar hoe worden we dan weer krachtig en weerbaarder en veerkrachtiger. Hoe kunnen we straks weer omgaan met de weer opstartende maatschappij, met de angst nog in ons hoofd en lijf? 

Dat is een vraag die me erg bezighoudt op het moment. 

Ik ga dan eerst lezen en heil zoeken bij artikelen van filosofen en gedragseconomen die kritisch zijn op de maatregelen en een tegengeluid geven. En erover praten met collega’s die ik bel.  

Grrr..ergens wil ik dit niet weten, en voel ik de weerstand en ontkenning

Maar ja ondertussen merk ik bij mezelf dat ik hard nadenk over wat het dan betekent voor mijn bedrijf en andere organisaties die straks weer gaan opstarten. Nu zit ook ik in een voornamelijk video contact-wereld. Maar dit gaat niet zo blijven, straks gaan we elkaar weer in het echt tegengekomen, en gaan we weer schakelen naar weer in levende lijve samenwerken. Waarschijnlijk wel met de 1,5 meter afstand! Grrr..ergens wil ik dit niet weten, en voel ik de weerstand en ontkenning. Maar mijn ratio zegt ‘houdt er maar rekening mee’.  

Kan ik dan weer open staan voor het contact of houdt ik mezelf wat gesloten? Uit de angst die er nog is of was…  

En dit is natuurlijk niet alleen bij mij zo. Maar ook bij mijn klanten.  

Aangezien mijn vak gaat over contact maken en samenwerken, wil ik anderen graag bijstaan in het opnieuw weer samenkomen. De ‘draad op 1,5 meter weer oppakken’. Hoe kan ik en jullie, zonder ontkenning of ontwijken van alle emoties (angst, blij, boos etc. ) toch écht contact hebben. Want dat is een voorwaarde om samen weer goed werk te kunnen leveren.  

En de angst of stress die voelbaar is in je lijf doordat het dan wat harder wordt en wellicht licht een beweging naar achteren maakt.

Door al deze bewegingen en gevoelens van binnen gewaar te zijn, aandacht te geven, ook samen met je collega’s. Alleen zo kun je het contact met jezelf én anderen herstellen. Dus door heel bewust gebruik te maken van het openen en sluiten van jezelf. En de angst of stress die voelbaar is in je lijf doordat het dan wat harder wordt en wellicht licht een beweging naar achteren maakt. Juist dit leren voelen en waarnemen geeft ruimte en keuzevrijheid. Zodat je je weer kunt openen en in verbinding met anderen komt.  

Wil je hier meer gevoel voor krijgen en meer van leren?  

Dit kan bijv. door personal coaching om dit ‘proces’ bij jezelf heel concreet te ervaren en verhelderen. In voorbereiding op het straks weer fysiek samenwerken op je werk bijvoorbeeld. Via een training in real life, want ook op (1,5 mtr) afstand is veel te voelen. Of via een teams sessie waarin je via video contact de eerste verkenning van je eigen innerlijke bewegingen in contact met je collega’s , kunt exploreren.